این کتاب از دیدگاه زبان‌شناسی و روان‌شناسی به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه توانایی‌های کاربردی زبان‌آموزان در زبان انگلیسی قابل اندازه‌گیری است. این اثر به کارهای قبلی در زمینه آزمون‌گیری از دستور زبان ضمنی و صریح افزوده و آن را گسترش می‌دهد. نویسندگان مجموعه‌ای از آزمون‌ها را ارائه می‌دهند که با استفاده از روش‌های معتبر اندازه‌گیری دانش کاربردی، مانند آزمون دانش متاپراگماتیک و سناریوهای نقش‌آفرینی، و همچنین آزمون‌های نوآورانه‌تر، از جمله آزمون کنایه و آزمون تقلید طراحی شده است. آن‌ها روند توسعه این آزمون‌ها را توضیح داده و نتایج کار خود را با گویشوران بومی زبان انگلیسی و زبان‌آموزان چینی و ژاپنی گزارش می‌کنند. تحلیل عاملی تأییدی از مبنای نظری آزمون‌ها حمایت می‌کند. نویسندگان همچنین به بررسی مطالعاتی می‌پردازند که از این آزمون‌ها برای بررسی مهارت زبانی زبان‌آموزان، تحصیل در خارج و آموزش رسمی استفاده شده است. در پایان، آن‌ها نقاط قوت و ضعف آزمون‌ها را مورد توجه قرار داده و برخی جهت‌گیری‌های تحقیقاتی آینده را پیشنهاد می‌کنند.
From a psycholinguistic perspective, this book explores how second language (L2) learners’ pragmatic abilities in English can be assessed. It builds on previous research on testing both implicit and explicit grammar. The authors introduce a series of tests they developed, incorporating traditional methods for measuring pragmatic knowledge (such as a Metapragmatic Knowledge Test and role plays) along with innovative tests (like an Irony Test and an Elicited Imitation Test). They describe the development process for these tests and present the results from studies conducted with native English speakers as well as Chinese and Japanese L2 learners. A confirmatory factor analysis supports the theoretical foundation of the tests. Additionally, the authors report on studies that used these tests to examine L2 linguistic proficiency, study abroad experiences, and formal instruction. The book concludes by discussing the strengths and limitations of the tests and suggesting avenues for future research.
